بررسی شکایت از بیماری های گوش خارجی و گوش میانی در کودکان کم شنوای حسی -عصبی و ارتباط آن با شکایت از سمعک

هدف: کم شنوایی های حسی عصبی در حال حاضر قابل درمان نمی باشند و در بهترین شرایط مطلوب ترین روش، استفاده از وسایل کمک شنوایی مناسب و توانبخشی شنوایی است. هدف این مقاله گزارش بررسی شکایت از گوش و سمعک و نیز بررسی ارتباط بین این دو می باشد تا توجه درمانگران و اعضای تیم توانبخشی شنوایی به این مسئله تأثیر گذار بر فرآیند توانبخشی بیشتر معطوف گردد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی بوده و به روش مقطعی بر روی ۹۵ کودک کم شنوای حسی عصبی در دسترس بین سنین ۱۸-۷ سال صورت گرفته است. هر کودک توسط متخصص گوش، گلو و بینی معاینه می گردید و ارزیابی گوش میانی توسط ادیومتری امپدانس صورت می گرفت و ارتباط آنها با آزمون کای دو بررسی می شد. یافته ها: ٪۳۸ کودکانی که از سمعک خود شکایت داشتند، دچار التهاب گوش خارجی بودند. ارتباط معنی داری بین شکایت از سمعک و التهاب گوش خارجی وجود داشت p=۰/۰۰۲). ۳۳٪) کودکانی که از گوش خود شکایت داشتند دارای تمپانوگرام غیرطبیعی بودند. ارتباط معنی داری میان این دو دیده شد (p=۰/۰۰۵). نتیجه گیری: عفونت های گوش خارجی و گوش میانی در کودکان کم شنوای حسی عصبی مانند سایر کودکان شنوا شایع بوده و یکی از علل مهم شکایت از سمعک است که اغلب ناشناخته می ماند؛ به همین دلیل معاینات دوره ای این کودکان توسط متخصص گوش، گلو و بینی و بررسی گوش میانی به کمک امپدانس ادیومتری ضروری به نظر می رسد .